Zakon o restituciji i istorijske činjenice

Saopštenje za javnost

07. novembar 2006.

Tokom zvanične posete Izraelu ministar spoljnih poslova Srbije Vuk Drašković je, obraćajući se Savetu za međunarodne odnose, istakao da su stradanje Srba, Jevreja i Roma u "hrvatskom nacističkim logorima Jasenovac i Gradiška po zverstima nadmašivali Aušvic, Mauthauzen i Treblinku" i najavio da će imovina koja je oduzeta Jevrejima nakon Drugog svetskog rata biti vraćena usvajanjem Zakona o restituciji.

"Zločini se ne smeju zaboraviti, jer je i zaborav zločina - zločin", rekao je Drašković.

Tačno.

Upravo zato Helsinški odbor za ljudska prava u Srbiji postavlja otvoreno pitanje ministru Draškoviću zašto svojim izrealskim domaćinima nije obećao da neće biti zaboravljeni zločini koje je kolaboracionistička vlada Milana Nedića počinila nad Jevrejima u Srbiji u periodu 1941-44. godine i zašto ni rečju nije pomenuo da je ta ista vlast, preuzevši ključne ideje nacionalsocijalizma o nužnosti zaštite čistote "krvi i rase", prevazišla i samog Hitlera u uspostavljanju "novog poretka" u kojem više neće biti Jevreja. Istovremeno, Odbor postavlja pitanje i ministru Draškoviću i zakonodavcima pred kojima se nalazi Zakon o restituciji - hoće li mirne savesti verifikovati povratak imovine oduzete nakon 1945. godine, a pri tom "zaboraviti" istorijske činjenice sadržane u uredbama i dekretima Nedićeve vlade.

Prećutati tadašnju propagandu da je "interes međunarodnog jevrejstva da srpski narod nestane" i zvaničnu politiku rasne i nacionalne diskriminacije, izbacivanja s posla, oduzimanje celokupne imovine ili uskraćivanje svih građanskih prava - ne može se tumačiti drugačije nego kao namerni, orkestrirani zaborav, odnosno prekrajanje istine i rehabilitacija zločina. Ima li u tom slučaju ijedan predstavnik današnje vlasti moralno pravo da ističe kako je "zaborav zločina - zločin"?

HCHRS